Zaburzenia psychiczne objawy, psychologia, psychiatria, psychoterapia.
Psycholog depresja Warszawa
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
Rozmowa ze specjalistą od depresji młodzieży 2 |  |
| | | | 37 | 10.04.2010 22:53:46 | 
Grupa: Administrator 
Posty: 136 #517260
Od: 2010-3-19
| A trzeci czynnik?
To czynnik środowiskowy - jedyny, na który mamy realny wpływ. Pierwszy kontakt, jaki nawiązujemy, to związek z matką, potem nasz świat się rozszerza. Pojawia się ojciec, rodzeństwo, dziadkowie, koledzy. Z każdą z osób, które staną na naszej drodze, nawiązujemy jakieś relacje, które przekładają się na nasze emocje. Najważniejsze dla budowania stabilnej, zdrowej psychiki są związki z najbliższymi budowane od niemowlęctwa. Poczucie bliskości i wsparcie, jakie daje człowiekowi 'zdrowa' rodzina, powoduje, że ma szansę wyjść obronną ręką z późniejszych meandrów życia.
Czy w tym właśnie czynniku należy szukać przyczyn epidemii depresji wśród najmłodszych?
Wiek XX to dynamiczna zmiana modelu rodziny. Jest mniej dzieci, znikają rodziny wielopokoleniowe. Matki pracują zawodowo. Paradoksalnie, to, że mamy coraz więcej możliwości, powoduje, że koncentrujemy się na zdobywaniu, chcemy mieć coraz lepsze życie. Dzieje się to, niestety, kosztem dzieci, które jako jednostki najsłabsze tracą na tym najwięcej. Często nie mają do kogo się zwrócić z problemami, których nie potrafią rozwiązać. Rodzice nie mają dla nich czasu. Jednocześnie wymagają od dzieci coraz więcej i coraz szybciej wystawiają je do wyścigu szczurów.
W okresie dojrzewania zaczyna się nie mniej mordercza konfrontacja z rzeczywistością. Młodzież zaczyna widzieć świat takim, jaki on jest - z zakłamaniem, układami, niesprawiedliwością. Ci, którzy mają trudniejszą sytuację materialną, dostrzegają brak perspektyw. Dodatkowo targają nimi silne emocje wynikające z fizjologii dojrzewania. Dochodzą wymagania w szkole. I w końcu grupa rówieśnicza, w której trzeba walczyć o pozycję. Liczy się wszystko: ciuchy, pieniądze, uroda, sprawność fizyczna.
Przerosłoby to niejednego dorosłego, a oni mają po kilkanaście lat i rozchwiany układ nerwowy.
Kiedy powinno nam się włączyć czerwone światło?
Przebieg choroby jest inny u młodszych dzieci, do lat 14, inny u starszych, osiągających dorosłość. W obydwu grupach wiekowych jednym z objawów choroby jest wyraźne osłabienie sprawności intelektualnej. Dziecko zaczyna się gorzej uczyć. Zaniepokoić powinno nas wagarowanie. Trzeba sprawdzić, co za tym stoi. Może to być lęk, jeden z podstawowych składników depresji. Przy czym młodsze dzieci boją się zadań, nowych miejsc. U starszych lęki mają charakter egzystencjalny. Pojawia się poczucie bezsensowności życia, strach przed przyszłością.
Innym bardzo charakterystycznym objawem depresji u nastolatków jest, jak już mówiłam, agresja. Może to być autoagresja, ale w przypadku młodzieży także prowokowanie bójek, nadużywanie alkoholu, narkotyki, przekraczanie obowiązujących norm społecznych. Inne ważne symptomy to zaburzenia snu, brak apetytu lub objadanie się. Nastolatki przestają spotykać się ze znajomymi. Część z nich zapada się w nudzie. Mają duże trudności z porannym wstawaniem.
|
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
| << Pierwsza | < Poprzednia | Następna > | Ostatnia >> |
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|