Zaburzenia psychiczne objawy, psychologia, psychiatria, psychoterapia.
Psycholog depresja Warszawa
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
Rozmowa ze specjalistą od depresji młodzieży 3 |  |
| | | | 37 | 10.04.2010 22:54:12 | 
Grupa: Administrator 
Posty: 136 #517261
Od: 2010-3-19
| Co robić, gdy nasze dziecko ma takie objawy?
Musimy pamiętać, że w okresie intensywnego rozwoju pojawiają się okresy, w których dziecko wcale nie jest pogodne i wesołe, co nie oznacza, że ma depresję, szczególnie w okresie dojrzewania. Ale jeżeli niczym nieuzasadnione objawy utrzymują się kilka tygodni, to niezależnie od wieku dziecka należy szukać pomocy u specjalisty.
Nie wystarczy porozmawiać, wytłumaczyć, dodać otuchy?
Jeśli do tego momentu nie nawiązaliśmy z dzieckiem dobrej więzi emocjonalnej, nie oczekujmy, że nawiążemy ją teraz. Jeśli na depresję cierpi nastolatek, musimy pamiętać, że dla niego ważniejsza jest grupa rówieśnicza. My, rodzice, stajemy się mało wiarygodni. Ponadto sami tworzymy system, w którym wykluła się choroba, więc trudno nam obiektywnie ocenić sytuację.
U kogo szukać pomocy?
W szkole - u nauczyciela czy pedagoga szkolnego; w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, punktach interwencji kryzysowej - u psychologów lub psychiatrów dziecięcych. Trzeba działać szybko i zdecydowanie. Depresja to zwykle długie miesiące samotnej męczarni dziecka. Nie wolno tego lekceważyć, szczególnie że przy tej chorobie istnieje ryzyko samobójstwa. Depresję można porównać do mocno napiętej cięciwy łuku - wystarczy drgnięcie ręki i strzała leci. Rodzice nie mają czasu, koleżanki obśmiały nowy ciuch, nie uda się coś w szkole i zaczyna się 'czarny tunel'. Mały, na pozór nieistotny epizod może wystarczyć, by dziecko podjęło próbę samobójczą.
Po czym poznać, że dziecko ma myśli samobójcze?
Młody człowiek, który myśli o samobójstwie, zwykle o tym mówi albo daje sygnały niewerbalne. Np. w rysunkach młodych ludzi w depresji dominują ciemne kolory, dużo pustej przestrzeni, niepewna kreska. Inne niepokojące sygnały to gdy dziecko rozdaje swoje ulubione rzeczy, izoluje się od otoczenia, obsesyjnie interesuje się tematem śmierci, ubiera na czarno. To wszystko komunikaty wysyłane do bliskich. Może się zdarzyć, że dziecko będzie nam grozić, że sobie coś zrobi, a jednocześnie protestować przed pójściem do lekarza. Zamiast rozwiązań siłowych proponowałabym kontakt rodzica z psychologiem lub psychiatrą. Powinien udzielić nam wskazówek, jak nakłonić dziecko do współpracy.
|
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
| << Pierwsza | < Poprzednia | Następna > | Ostatnia >> |
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|